«امید به‌زندگی» در گیلان بالا و در سیستان‌و‌بلوچستان پایین است

متوسط امید به زندگی در جهان 67 سال است که این متوسط در کشور ما 6 درصد بیشتر از سطح جهانی بوده و 72 سال است.

به گزارش «وب‌دا» کامران باقری لنکرانی رییس مرکز تحقیقات سیاستگذاری سلامت استان فارس با اعلام این خبر در کارگاه دوروزه امید به زندگی در دانشگاه علوم پزشکی شیراز گفت: در برخی از کشورهای پیشرفته امید به زندگی بالاتر از 82 سال است که می‌توان با ایجاد تمهیداتی فاصله 10 ساله آنها با امید به زندگی در ایران را جبران کرد.

او «امید به زندگی» را یکی از سه جزء شاخص توسعه انسانی و مرتبط با نظام سلامت و سلامت جامعه دانست و افزود: سطح سواد و سطح درآمد دو شاخص دیگر هستند و ایران در بین کشورهای متوسط جهان دارای رتبه هفت در شاخص توسعه انسانی است که باید در پایان برنامه پنج ساله توسعه به شاخص کشورهای پیشرفته برسد.

لنکرانی بالاترین میزان امید به زندگی درکشور را مربوط به استان‌های تهران و گیلان و کمترین امید به زندگی را مربوط به استان سیستان و بلوچستان اعلام کرد و اظهار داشت: تفاوت بین مناطق مختلف از نظر امید به زندگی در کشوری مثل انگلستان 20 سال و در کشور ما بین مناطق برخوردار و نابرخوردار 10 سال ارزیابی شده است که این مسئله امیدواری به منظور ایجاد امکان پیشرفت در کشور را بیشتر می‌کند.

شاخص توسعه انسانی در جهان از 20 سال پیش به عنوان معیار رتبه‌بندی توسعه در کشورها مورد توجه است و ارتقای این شاخص در ایران نیز یکی از سیاست‌های اصلی در برنامه پنجم توسعه می‌باشد. امید به زندگی در ایران پس از انقلاب از 56 سال به 72 سال افزایش پیدا کرده است. افزایش امید به زندگی منوط به گسترش طب سالمندان، پیشگیری از مرگ و میر نوزادان و جلوگیری از مرگ و میر ناشی از حوادث ترافیکی است.