نيكنام نماينده مردم تنكابن و رامسر در مجلس شوراي اسلامي در گفتگويي با هفته نامه قارن به موضوعات مختلفي پرداخت . از جمله موضوعاتي كه عجيب به نظر مي امد اين جمله نيكنام است كه خط قرمز معنا ندارد .
متن مصاحبه را عينا جهت تنوير افكار عمومي منتشر مي نماييم .
نیکنام ابتدا در مورد مشوق های خود به جهت حضور در عرصه نمایندگی مجلس گفت: به تعداد تک تک آحاد این ملت فکر و ایده است برای اعتلای نظام جمهوری اسلامی و همگان آرزوی این را دارند تا فرصتی پیدا کنند و بتوانند در جهت شکوفایی نظام و مملکت منشأ خیر و برکت باشند. هرکس به نوع خاص خودش. مهم این است که همگی ما تعریفی از نظام و نقش خود داشته باشیم. بر کسی پوشیده نیست که نگاه های متفاوت به یک موضوع دیدگاه های متفاوتی را رقم می زند. من تعریفی از نظام دارم که با دیگری متفاوت است ولی مهم این است که تعریف هرکسی از نظام چه باشد. می گویند نظام مجموعه ای از افرادی است که در یک جغرافیا زندگی می کنند ،این یک باور است و باور دیگر این است که نظام مجموعه ای از انسان هاست که در یک جغرافیا زندگی می کنند با قبول نقشی مثبت و سازنده و بسیار فعال در جهت اعتلای آن نظام قدم برمی دارند. این دو باور دو رفتار کاملاً متفاوت را باعث می شود. یکی نیازمند دولتی است که تمام قد در خدمتش باشد و دیگری در کنار هم ایستادن و ایفای نقش کردن. در هر صورت باور من تعریف دوم است که همگی ما نقشی را بپذیریم و باید تلاش کنیم تا نقش خود را سازنده و موفق ایفا کنیم تا بتوانیم نظام را به ایده آل های خود برسانیم و از آنجا که اعتقاد من مانند تمام مردم این است که مجلس در رأس امور است و اگر کسی وارد آن بشود و بخواهد خدمت کند می تواند نقش موثر و سازنده تری را ایفا کند و ورود من هم به عرصه انتخابات برای ایفای چنین نقشی بود. بطور قطع و یقین عملکردهای گذشته باید مورد نظر قرار گیرد تا بتوان از آنها تدبیری برای آینده ساخت.
در آن مقطعی که بنده در تنکابن وارد عرصه انتخابات شدم احساس می کردم نگرشی بر جامعه حاکم است که افراد را به دو گروه متفاوت تقسیم نموده است .یک گروه می خواهد حمایت کند و گروه دیگر منفعل و در حاشیه است. پس از بررسی ها سعی کردم که آن نگاه مسلط را برطرف کنم و تدابیری برای مقابله با این فکر و ایده بیاندیشم و در نهایت تلاش کردم که بستر را برای حرکت شاداب تر و راحت تر مردم فراهم نمایم این همیشه باور من هست و خواهد بود.
الان هم که وارد شدم عقیده دارم که مردم باید به نحو مطلوب ایفای نقش کنند و تمام تلاش من بر این است که این باور را در جامعه نهادینه کنم. برای مردم این باور را ایجاد کردم که اگر بدون نگرانی در موضع حق پیش برویم عوامل بازدارنده یک حرکت مناسب را می توانیم از سر راه خود برداریم. با قبول مسئولیت مبارزه و با تکیه بر خداوند متعال تا جایی می توانی پیش بروی که حتی از آسیب نترسی.بد نیست در اینجا مثالی را عرض کنم ، دوستی به من گفت با این برخوردی که می کنی دچار مشکل می شوی زیرا سیاست پدر و مادر ندارد. من در جواب او گفتم که سیاست بی پدر و مادرها پدر و مادر ندارد من آدم با پدر و مادری هستم بنابراین سیاست من هم اینگونه است. این مسأله به هرچیزی که در قبال من بیانجامد پایبند آن خواهم بود .
سوال بعدی که مطرح شد در مورد نقش و ارزش اطلاعات و ماهیت خبر بود که بار اصلی آن بر دوش اصحاب رسانه می باشد.وی در این مورد گفت: خبر و انتقاد فی النفسه پدیده هایی خنثی هستند اما چگونگی برخورد با آنهاست که می تواند سازنده یا مخرب باشد. خبرنگار وظیفه اطلاع رسانی خود را انجام می دهد وای به حال آن کسی که به این خبررسانی واکنش نامناسب نشان دهد. وقتی خبرنگاری به وظیفه خود می پردازد قطعاً در راستای اعتلای نظام خود گام برمی دارد و ما باید این فرض را قبول کنیم. در غیر این صورت عملاً در گمراهی سیر می کنیم. خبرنگاران معتقدند که با انتقال خبرها می توانند زمینه تصمیم گیری را برای مردم و مسئولان فراهم کنند. اگر ایشان پیگیر مسأله ای شوند که مسئولی در انجام وظایف محوله قصور ورزیده است . و در مقابل پرسش وی ، فرد مسئول بگوید که کار ما را خراب کردی (یا به تعبیری چرا این امر را پی گیری نمودید ) چنین کسی خراب بالقوه است. انتقال خبری که باید اتفاق می افتاده و جور دیگری اتفاق افتاده بهترین تکلیف نظارتی مردم است و این همان نقشی است که نماینده مجلس هم دارد. حال خبرنگار یا مردم به نماینده اطلاع می دهند یا خود با آن برخورد می کند. نماینده در نظام جمهوری اسلامی ایران موجودی تنهای تنهای تنهاست. من اگر شانس بیاورم با شما برخورد کنم می توانم خبری را به دست آورم و سیستم فی النفسه خود را هدایت و راه بری نمی نماید. مردم کوچه و بازار این تکلیف را برای خود قائل نیستند که حرکت کنند.
ما چندی پیش که در خدمت مقام معظم رهبری بودیم آقای لاریجانی عنوان نمود قوانینی که به مجلس فرستاده میشود و مورد تصویب قرار میگیرد 80 درصد لایحه و تنها 20 درصد طرح است و این برای نظام پارلمانی یک کشور فاجعه است.( معمولا لوایح از طرف دولت به پارلمان پیشنهاد شده و طرح توسط نمایندگان در صحن علنی مطرح و مورد تصویب قرار می گیرد. ) در کشورهای دیگر این نسبت دقیقاً برعکس است زیرا در آنجا آحاد مردم در برخورد با یک پدیده و گرفتن ایده چه بازدارنده و چه تشویق کننده بلافاصله آن را به نماینده خود منتقل می کنند و با او همراه، مأنوس و هم میثاق هستند.
نیکنام در مورد ضوابط موجود و ساری در جامعه مطبوعاتی کشور و وجود خط قرمز بیان داشت: من به عنوان یک فرد فکر می کنم که خط قرمز معنا ندارد. آدم مغرض را چه در خط قرمز قرار دهی و یا نه، کار خود را می کند. به هر حال خط قرمز وجود دارد و اگر کسی خود را با آن تطبیق ندهد در حق خود و جامعه بی انصافی کرده است. یک مسئول باید بداند که با داد و بیداد او، خبرنگار چشم و گوش خود را نمی بندد، بلکه می ماند و نگاه می کند و آن را به جامعه انتقال می دهد.
من فکر می کنم که مهمترین رکن این مملکت برای رسیدن به مطلوب ها ، ارباب جراید هستند که رکن چهارم نظام می باشند. شمای خبرنگار که می نویسید، به مردم توجه می دهید که خط قرمز کجاست و ما هم می فهمیم. اصولاً خبرنگاری کاری پرمسئله و پرخطر است. حتی اگر خبرنگار در راستای انجام رسالت خود توسط افراد نابخرد به زندان بیافتد باید گفت مرد است و زندان. انقلاب ما توسط مردانی که به زندان افتادند رهبری و هدایت شد و سرانجام به پیروزی رسید که نمونه بارز این افراد را در جامعه اسلامی به فور میتوان یافت. این نوع زندانها که برای احقاق حق است در واقع برکت است. خط قرمزها را همه ما و شما می دانیم و کسانیکه از آن عبور می کنند آگاهانه این کار را انجام می دهند و باید عواقب آن را بپذیرند.
نماینده مردم در شهرستانهای تنکابن و رامسر در مجلس شورای اسلامی در ادامه سخنان خویش در مورد لزوم تعریف جرم سیاسی در جامعه گفت: لایحه جرم سیاسی در دست اجراست. این پدیده بسیار پچیده است و خیلی روی آن بحث می شود. کمیسیون امنیت ملی مسئول این بخش است و بی وقفه روی آن کار می کند ولی هر بار که به مرحله ای می رسد که وارد صحن مجلس شود یک فکر قشنگ تغییراتی در آن ایجاد می کند و بنابراین پروسه ای طولانی است لذا اگر به وجود هم بیاید ممکن است با تعریف دیگری روبرو و کلاً تغییر کند.
حرفه خبرنگاری بسیار پرخطر است اما من فکر می کنم که شعور متعارف مسئولین نظام در حدی است که با این مسائل برخورد نکنند و خبرنگاری که به زندان می افتد خط قرمزی نیست بلکه اتفاق دیگری روی داده است.
نیکنام در مورد بی مهری که اخیرا در جریان نمایشگاه کتاب نسبت به جمع آوری آثار شهید مظلوم بهشتی واقع گردید گفت: اشتباه همیشه می تواند اتفاق بیافتد و جمع آوری کتاب های شهید بهشتی از نمایشگاه بین المللی کتاب تهران نیز یکی از اشتباهات قابل لمسی بود که اتفاق افتاد. چرا این کار را کردند؟ من به شخصه هیچ جوابی برای این سؤال ندارم. در مجلس شنیدم که به وزیر ارشاد در این زمینه اعتراض شد و ایشان گفتند که ناشی از اشتباه یکسری از مقامات بوده است که با آنها برخورد شد.
مهندس نیکنام در مورد وضعیت کنونی صنایع در کشور گفت: صنعت شاخه ای از اقتصاد است و ما هم قبول داریم که مکتب ما اقتصاد را وسیله می داند نه هدف. اقتصاد از آن وسیله هایی است که اگر خوب به آن توجه نشود هدف را هم دچار مشکل می کند. صنعت ایجاد اشتغال می کند. اتفاقی که در صنعت می افتد به زمین این مملکت می چسبد و هیچگاه از آن جدا نمی شود. صنعت نیاز مملکت را تأمین می کند و ما را بی نیاز می نماید. از گذشته های دور کسانی را که در صنعت بودند با برچسب سرمایه دار زالو صفت توصیف و تضعیف می کردند ولی هم اکنون این مسأله در حال عوض شدن است. مقام معظم رهبری بر این عقیده هستند که دست اندرکاران صنعت از عاشقان نظام هستند.
ورود به صنعت ساز و کاری را می طلبد و برای ایجاد آن باید تدبیر شود و زیرساختهای لازم فراهم آید. صنایع مدتی از طریق سازمانهای دولتی اداره می شدند و ما عملاً آثار مدیریت دولتی بر صنعت را می دیدیم. از بد حادثه کسانی وارد صنعت شدند که اطلاع چندانی از آن نداشتند. طرحهایی داشتیم که در جهت خیر بود ولی عملاً آدمهایی وارد صحنه شدند که اینکاره نبودند و دچار مشکل شدند. کمیسیون صنایع و وزارت صنایع سعی در ایجاد ساز و کاری دارند که این قضیه تعدیل شود. هنوز حق تولید کننده بر گردن نظام و بالعکس مشخص نشده است بنابراین چگونگی تحقق این امر نیز مشخص نیست. این نوع نگاه ما را دچار مشکل کرده است. به عنوان مثال صنعت ماکارونی در ایران و ترکیه. در حالیکه در هر دو کشور از ماشین آلات برتولوزی ایتالیا استفاده می شود و هزینه سوخت، کارگر و... در ایران بسیار پایین تر از ترکیه است. ماکارونی که در ترکیه تولید می شود و به ایران صادر می شود ، سود بازرگانی هم پرداخت می کنند ولی ، با قیمت کمتری نسبت به تولیدات داخلی در داخل کشور عرضه میگردد .
دلیل این تفاوت چیست؟ با نگاه دقیق به این موضوع مسأله سوء مدیریت مطرح می شود. در بخش خصوصی ما به هیچ وجه نباید شاهد چنین رفتارهایی باشیم. اینها چیزهایی است که کمیسیون به دنبال آن است و امید دارد تا مسیر فعالیت های صنعتی را هموار کند. وزیر صنایع نیز در این زمینه با ما همراه است. صنعت فرایند پیچیده ای است و باید حمایت های محسوس و نامحسوس از آن به عمل آید نه اینکه در آن دخالت شود. امروز در سطح دنیا مردم طالب اجناس خوب و بالنسبه ارزان هستند وای به حال ما اگر جنس بی کیفیت و گران در اختیار مردم قرار دهیم. در جامعه ما دشمن دانا اینگونه جا انداخته است که به کارگر و کارمند خوب وقیحانه لقبی می دهیم که قابل بیان در اینجا نیست. کجای دنیا چنین توهینی به یک کارگر خوب می کنند؟ اگر به مجامع اجرایی خود نظری بیافکنیم مشاهده می کنیم که 70 درصد حق حضور و تنها 30 درصد حق العمل می گیرند. آن آدمهای حق العمل بگیر که وجدانشان آنها تحریک کرده که خوب کار کنند به وسیله آدمهای زیاده خواه بی معرفت طلبکار حق الحضور بگیر سرزنش می شوند که ارباب جراید باید اینها را عوض کند و به این تیپ آدمها حمله کند. هر کس که وظیفه خود را انجام نمی دهد باید مورد بازخواست قرار گیرد.در خاتمه این مصاحبه نظر نماینده نیکنام را در مورد تنی چند از مجموعه مدیران شهرستان جویا شدیم که ایشان به اختصار چنین بیان کرد:
فرماندار تنکابن: چیزی در ذهنم نیست
نایب رئیس شورای اسلامی شهر تنکابن: چیزی در ذهنم نیست
معاونت فرمانداری تنکابن : چیزی در ذهنم نیست
ریاست شورای اسلامی شهرستان تنکابن: آدم فعال و علاقمند
شهردار تنکابن: فعال و علاقمند و خوش فکر
خبرنگار: تلاشگری که انشاءالله اجر او را خدا بدهد
خط قرمز: وجود ندارد، با تدبیر انسانها سازگار است
ریاست شورای اسلامی شهر شیرود: آدمی که قانون را می داند و به آن عمل نمی کند
استاندار مازندران : چیزی در ذهنم نیست
معاونت سیاسی و امنیتی استانداری مازندران : به تبع آقای طاهایی
گفتگو از مرتضي مهران
به نقل از دريا نيوز
