«میخ ساز » سرزمین داروهای شفابخش

روستای کندلوس از توابع بخش کجور در 75 کیلومتری جنوب شرقی نوشهر قرار دارد. این روستا از شمال به روستای پیده، از غرب و جنوب غرب به رشته کوه البرز و دره زانوس و از شرق به روستای میرکلا محدود می شود.این روستا در محدوده ای کوهستانی و در یکی از دره های زیبای رشته کوه های البرز استقرار یافته و ارتفاع آن از سطح دریا 1650 متر است. این روستا همراه با سه روستای پیده، گیل کلا و میرکلا مجموعه روستایی میخ ساز را تشکیل می دهند. به روایتی، ناصرالدین شاه هنگام عبور از این منطقه، عدهای کولی را در حال ساخت و ساز ادوات فلزی مشاهده می کند و نام منطقه را «میخ ساز » می نامد.مردم روستای کندلوس، به زبان مازندرانی (کجوری) سخن میگویند، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. روستای کندلوس با بافت مسکونی متراکم در شیب ملایم دامنه کوه پناه گرفته است. کوچه های روستا پیچ در پیچ و سنگ فرش است. خانه های قدیمی بیشتر در دو طبقه با سقفی شیروانی ساخته شده اند و پوشش لت کوبی یا سفالی دارند. دیوارهای گلی، ایوان های کوچک، پنجره های چوبی و معماری ساده، زیبایی این روستا را دو چندان کرده است. خانه های ویلایی نوساز که بیشتر به غیربومی ها تعلق دارد چهره ای ناهمگون از کندلوس را به تصویر کشده اند. مصالح به کار رفته در بناهای قدیمی شامل سنگ، گل، خشت و چوب است اما در ساخت خانه های جدید از مصالح سیمان، گچ، آجر، بلوک و تیرآهن استفاده می شود.

جاذبه های گردشگری

روستای کندلوس در میان دره بسیار زیبایی در رشته کوه های البرز استقرار یافته و چشم اندازهای بی نظیری دارد. رنگ مزارع گیاهان دارویی، جلوه باغ های میوه، سرسبزی ارتفاعات سر به فلک کشیده البرز، آب و هوای مطبوع و چشمه های آب معدنی، شکوه و جذابیت خاصی به روستای کندلوس بخشیده است. دیوچشمه بزرگ ترین چشمه آب معدنی سرد منطقه است که اطراف آن را انواع گل ها و گیاهان و درختان فرا گرفته اند. چشمه آب معدنی دیگری نیز در پایین دست روستا قرار دارد. حواشی رودخانه کندلوس و دره زانوس با انواع گونه های گیاهی و جانوری از دیگر جاذبه های طبیعی روستاست. بافت مسکونی سنتی تپه های باستانی چندین گورستان مربوط به دوره پیش از اسلام و فرهنگ غنی محلی، روستای کندلوس را به فضای متمایزی تبدیل کرده است. مجتمع فرهنگی و گردشگری، امکانات مورد نیاز گردشگران اعم از اقامت، رستوران، پارک کودک، فروشگاه های مواد خورکی، فروشگاه محصولات فرهنگی و یک موزه مردم شناسی جذابیت های کندلوس را دوچندان کرده است. موزه این مجموعه با الهام از داستان های شاهنامه ساخته شده است. در قسمتی از آن، اشیای مختلف و ارزشمند دوران های مختلف تاریخی و در قسمتی دیگر جلوه هایی از آداب و رسوم و ویژگی اجتماعی و فرهنگی مردم منطقه به نمایش گذاشته شده است. مردم این روستا در اعیاد مذهبی مانند قربان، غدیر و فطر و میلاد پیامبر (ص) به جشن و سرور و در ایام محرم و وفات ائمه به عزاداری می پردازند. برگزاری مراسم ملی عید نوروز، چهارشنبه سوری و 13 بدر، جشن تیر ماه 13 شو و پاشیدن آب باران روی یکدیگر پس از دوره خشکسالی و پایکوبی در زیر باران از جمله مراسم این روستاست. از بازی ها و ورزش های رایج این روستا می توان به تب کا یا تب چوکا، کشت کا، سی کاکل و اسب سواری اشاره داشت. نی متداول ترین ساز روستای کندلوس است که گاهی با همراهی دهل و سرنا نواخته می شود. از انواع آهنگ ها و ملودی های موسیقی سنتی این روستا می توان به طالب طالبا در مایه درآمد سه گاه، امیری در مایه عشاق و دشتی، عروس سوار کردن در مایه ای از ماهور و بیات ترک اشاره کرد. پوشاک غالب مردم کندلوس مانند نواحی روستایی استان مازندران است ولی زنان روستا در مراسم خاص لباس محلی که دامن پرچین، پیراهن، جلیقه و روسری را شامل می شود بر تن می کنند. صنایع دستی روستای کندلوس مشتمل بر جوراب بافی و نمدمالی است. در گذشته صنایع دستی دیگری مانند قالی بافی، جاجیم بافی، بافت چادر شب، شمد و کلاه نمدی همچنین تولید صنایع دستی چوبی رایج بوده است.غذاهای محلی کندلوس شامل کماج، راه نون (نوعی نان روغنی شیرین)، آش کدو، بادونه و انواع دیگری از غذاهای روستایی می شود.
منبع:http://www.iranchto.ir