توریسم درمانی نیاز مند درمان است

« توریسم درمانی » به گردشگری که به کشور دیگر سفر می کند تا از آب و هوا و جاذبه های طبیعی و امکانات پزشکی برای درمان استفاده کند، اطلاق می شود. ایران از نظر جاذبه های گردشگری طبیعی، آب و هوا و باستانی به ترتیب مقام های دهم، پنج و چهارم جهان را داراست ولی از بازار توریسم درمانی سهمی شاخص نبرده است. این در حالی است که از توریسم درمانی به عنوان صنعت سوم جهان نام برده می شود و برخی کشورها نظیر اسپانیا از طریق این صنعت امرار معاش می کنند. امروزه با صنعتی شدن کشورها و بروز دردهای مختلف در روح و بدن انسان ها بحث «توریست درمانی» یکی از بخش های رو به رشد صنعت گردشگری در ایران و جهان به شمار می آید با این وجود در کشورمان این دغدغه وجود دارد که آیا این بخش از توریست به شکوفایی می رسد یا به رغم تشکیلاتی که برای آن در نظر گرفته شده است، فراموش می شود؟ توریسم درمانی در کشور ما موضوعی بین دستگاهی است به گونه ای که سازمان میراث فرهنگی و گردشگری، وزارت بهداشت، وزارت امور خارجه و وزارت رفاه از جمله دستگاه هایی هستند که در گسترش این امر دخیل هستند. از جمله رقبای ایران در امر توریسم درمانی در منطقه می توان به کشورهای هند، سنگاپور، دوبی و اردن اشاره کرد که برای جذب بیماران کشورهای آسیایی مشغول برنامه ریزی هستند. نباید انتظار داشت
که توریسم درمانی را بخش دولتی انجام دهد اما در بخش غیردولتی موسساتی اجازه کار دارند که از کیفیت مناسبی برخوردار باشند چون در غیر این صورت انعکاس نامناسبی در سایر کشورها خواهد داشت بنابراین هیچ کس حق ندارد به خاطر مقدار کمی دلار، شهرت کشور را دچار خدشه کند. توریست درمانی موقعیتی جدید برای توسعه گردشگری ایران است که هم می تواند با برنامه ریزی های صحیحی که در سازمان ها و وزارتخانه های مختلف کشور برای گسترش جذب این نوع گردشگر صورت می گیرد به رشد و شکوفایی برسد و هم می تواند مانند بسیاری از موضوعات در کشور فقط در حد تشکیل کمیته ها و جلسات متعدد و بدون هیچ نتیجه عملی بماند که امیدواریم پیش بینی اول به تحقق رسد.به تاکید پزشکان، تجهیز مراکز درمانی تخصصی و فوق تخصصی و تامین امکانات مناسب این بخش به توسعه این صنعت کمک می کند.
متاسفانه تبلیغات مناسبی برای شناسایی توانمندی های پزشکی و گردشگری ایران در خارج صورت نگرفته است و رسانه های دولتی در این زمینه نقش موثری دارند.امروزه صنعت توریسم درمانی در جهان بالاتر از صنایع نفت و طلا قرار دارد و کم هزینه و پردرآمد است. در بخش توریسم درمانی فقط به جذب گردشگر توجه نمی شود بلکه فراتر از آن می تواند موقعیت و جایگاه ایران را از نظر علمی، سیاسی، اجتماعی و منطقه ای تقویت کند. سالانه حدود 45 میلیون گردشگر در جهان از چشمه های آب گرم برای درمان بیمارهای مختلف استفاده می کنند اما در این میان کشور ما با داشتن بیشترین چشمه های آب گرم در مقایسه با کشور های دیگر، هیچ سهمی از این گردشگران ندارد و هنوز نتوانسته جایگاهی در این میان برای خود کسب کند. به دلیل عدم شناسایی چشمه های آب گرم و همچنین سرمایه گذاری در این مناطق تاکنون نتوانسته ایم از خواص درمانی آب گرم برای درمان بیماری ها و ارتقای سلامت در داخل و خارج از کشور استفاده کنیم.دولت ایران براساس برنامه ریزی های خود باید تا پایان برنامه چهارم توسعه 30 درصد از نیازهای درمانی و بهداشتی کشور را از طریق صدور کالای خدمات پزشکی و توریسم درمانی فراهم کند.در این قالب، درآمد ناشی از توریسم درمانی می تواند برای کشور ما که به حرکت در روند توسعه می اندیشد سودآور باشد. برخی کشورهای آسیایی و حتی کشورهای تازه استقلال یافته حواشی دریای مازندران به طور چشمگیری در حال تبلیغ سرویس های درمانی خود در میان بیماران منطقه و حتی جهان هستند. براساس آمار بهداشت جهانی، سالانه حدود 50 میلیارد دلار، صرف درمان بیماران منطقه آسیا، در کشور های اروپایی و آمریکایی می شود که جذب درصدی از این مبلغ در کشور می تواند تاثیر چشمگیری در اقتصاد گردشگری داشته باشد. به دلیل نبود نظام جامع و هماهنگ توریسم درمانی کشور و با توجه به اینکه بیمارستان ها در حال حاضر موظف نیستند تعداد بیماران خود را به وزارت بهداشت گزارش کنند، آمار دقیقی از بیماران خارجی که در ایران درمان می شوند در دست نیست همچنین وجود دلالان درمانی مستقر در مرزها و آن سوی کشور که هدایت کننده انتفاعی و کور بیماران خارجی به داخل کشور است باعث سردرگمی آماری مسوولان شده است.